Thuisbevalling in bad

Mijn bevallingsverhaal van mijn tweede baring lees je hier. Nog mooier dan wij vooraf konden wensen, heb ik mijn droombevalling mogen ontvangen. Geborgen thuis en in bad. Het is het meest krachtige wat ik ooit in mijn leven gedaan heb. Geboorte geven in mijn eigen bubbel omringt met mijn man en kind.

Ik werd twee keer wakker om te plassen en voelde een druk op mijn blaas in de nacht voor de geboorte van onze dochter. Veel gerommel is er nog niet geweest. Enkel de nachten hiervoor soms lichte krampen. Nu werd ik wakker van een onbekende druk op mijn blaas. Om 08:45 uur zag ik dat ik licht bloedverlies had. Lichte krampen hielden aan. Zou je vandaag komen? Is dit het begin? Mijn hart vulde zich met blijdschap, maar er was een ongeloof in mij.

Niks liever wilde ik dat je kwam, maar na 41.2 weken zwangerschap kon ik het bijna niet meer geloven dat je echt zou komen.

Om te checken of alles oké was, stuurde ik een foto naar onze vroedvrouw. Niks om ons zorgen over te maken. Ik deed alsof het een ochtend als alle andere was. Kleine wandeling om onze zoon naar school te brengen en ontspannen thuis. Om 13:45 uur had ik slijm met bloed tijdens het afvegen. De bloedprop had losgelaten. Samen met Jurrien ging ik nog naar school om onze zoon weer op te halen. We speelden nog op het grote plein buiten. Om 15:00 uur waren we terug thuis. Het was een warme dag. Hij speelde in en rond huis. In de loop van de middag voelde ik steeds meer steken die op weeën leken. Het was 16 uur.

Nog steeds voelde ik een ongeloof in mijzelf. Ergens durfde ik nog niet te geloven dat het begonnen was. De teleurstelling dat het niet zo zou zijn, voelde te zwaar om te dragen. Ik ging verder alsof het een gewone middag was. Ik bakte een bananenbrood en maakte courgettesoep in de keuken.

Het was 17:38 en nu begonnen de weeën krachtiger te worden, regelmatig en intenser. Even ging er nog door mij heen, is dit echt het begin? Zal het afzakken of stagneren? Nee. Ik kies voor vertrouwen. Nu voelde ik het in alles. Jij komt. Ik voelde me rustig en heel blij. Na het maken van de soep zijn wij gaan eten. Langzaam drong het besef door dat ik echt weeën had. Ik voelde me heel kalm. Ik deelde met met een vriendin dat haar droom werkelijkheid was geworden. Een paar dagen hiervoor had ze gedroomd dat ik heel kalm weeën omarmde tijdens het avondeten. Dit is precies waarin ik nu was en wat er gebeurde.

Ik had 2 uur, elke 5 min weeën. Na het eten speelden ik samen met onze zoon nog het spel Dobble. De weeën namen toe. Hij maakte hier met plezier gebruik van en legde gauw zijn kaarten weg terwijl ik naar binnen keerde. Wij hadden veel plezier en de sfeer was ontspannen. Het ging richting 19 uur en om 19:07 uur belde ik onze vroedvrouw. Ik kon nog zelf bellen en wij spraken af dat we in contact bleven. Ze adviseerde nog even afleiding te zoeken. De weeën namen in een rap tempo toe. We keken elkaar aan en besloten dat het tijd was om het bad op te zetten. Jurrien en onze zoon maakten samen het bevalbad klaar en het huis knus met de zoutlampen en mijn muzieklijst aan.

De sfeer was magisch. Er heerste een gevoel van blijdschap, vertrouwen en samenzijn. 

Om 20 uur was onze zoon zichtbaar moe. ‘Zullen we je fijn naar bed brengen en wakker maken als de baby bijna komt?’. Samen brachten we hem naar bed. ‘Komt ze nu echt mama?’ is wat hij vroeg. ‘Ja lieverd', antwoordde ik. Er heerste een bijzondere rust in hem. Alsof hij wist wat er ging gebeuren (en ik geloof zo dat hij het wist). Hij kroop in bed, sloot zijn ogen en sliep. Het ging allemaal zo soepel.

Ik ging naar de keuken en maakte een kop cacao voor ons. Mijn hart openen en in rust verbinden met mijzelf en ons kindje. De weeën namen zo toe dat ik het zo snel mogelijk opdronk en bij het zien van Jurrien zijn kopje misselijk werd. Ondertussen had Jurrien de tuinslang gekoppeld bij de bovenburen en stroomde mijn bad vol met warm water. De sensatie in mijn lijf bleef toenemen en zo ook het besef dat ik midden in mijn tweede baring stond.

Lopend met de zwaartekracht mee, verwelkomde ik de weeën. Ik liep door de woonkamer heen en weer. Liet de sensatie in mijn lijf toe. De snelheid waarmee het ging, overviel mij. De weeën sloegen om en werden zo krachtig. De tranen liepen voor het eerst over mijn wangen. Het was iets over 21 uur en Jurrien belde onze vroedvrouw om te komen. Ze vroeg Jurrien wat het mij zou brengen als ze nu kwam. ‘Rust’, antwoordde ik. Ook de geboortefotografe was inmiddels onderweg. De sensatie bleef toenemen en Jurrien belde onze vroedvrouw terug zo snel mogelijk te komen.

Vanaf toen verloor ik steeds meer mijn tijdsbesef en nam de sensatie in mijn lijf het over. Ik wilde niets liever dan in het bad gaan maar voelde dat ik er mee wilde wachten tot onze vroedvrouw er was. De sensatie in mijn lijf overviel mij. De snelheid waarmee ze toenam. Ik stapte onder de douche in de hoop hier meer ontspanning te vinden en de weeën te omarmen. Het voelde vreselijk. Ik probeerde naar de sensatie toe te ademen maar mijn hoofd nam het over. Ik wilde dat de sensatie stopte. Ik bleef heen en weer lopen terwijl de weeën bleven komen.

Tijdens de weeën hield ik Jurrien vast. De eerste oergeluiden kwamen uit mij. ‘Het is oké, laat het toe.’ is wat ik in mijzelf zei. Toen onze vroedvrouw binnenkwam voelde ik een golf van opluchting. Ik ving nog wat weeën op en vroeg haar om naar mijn ontsluiting te kijken. 4 cm. ‘Je gaat nu toch niet meer weg?’ is wat ik aan haar vroeg. 'Natuurlijk niet, je bent aan het bevallen', antwoorden ze. Ik sta midden in mijn eigen bevalling. Ons kindje komt nu echt.

Ik verlangde naar verlichting en ging in bad. Daar waar ik hoopte dat het de sensatie zou verlichten, beleef de sensatie in mijn lijf nog net zo intens. Wat nou natuurlijke pijnstilling ging er door mij heen? De warmte van het water hielp mijn lichaam ontspannen, dit was als een warme deken maar no way dat het de sensatie in mijn lijf lichter werd.

Oergeluiden kwamen vrij tijdens de weeën.

Ik probeerde er mee te zijn maar mijn hoofd bleef het overnemen. ‘Is dit de ergste pijn? 'Hoe lang nog?’ Na een tijdje wilde ik uit bad. Ik had het gevoel te moeten poepen en wilde op de wc zitten. Op de wc had ik het gevoel dat onze vroedvrouw er al uren was (ze was er nog maar net!) en vroeg haar nog een keer om mijn ontsluiting te kijken. Iets wat ik nooit gedacht had voordat ik aan het baren was om te vragen. Ik zat nog in mijn hoofd en wilde weg van de sensatie in mijn lijf. Ze wist dat het mij niet verder ging helpen en vroeg: ‘Liza, wat gaat het je verder brengen? Hoe helpt het je verder?’ Inderdaad, het gaat mij niets verder brengen of helpen. Hier kwam ik tot het besef. Ik ben in verzet in plaats van overgave en vertrouwen.

De houding op de wc voelde heel fijn. De weeën opvangen hier ging mij goed af. Naar binnen keren, vertrouwen en loslaten. Dat had ik nodig. De weeën omarmen. Mijn verzet loslaten en de sensatie omarmen. Ik sloot mijn ogen, ademde diep en er opende een verbinding en nieuwe rust in mij. Zoals ik nu zat was het fijn. Hier kon ik tot rust komen.

Verzet transformeerde naar overgave. Ik kon aanwezig zijn in mijn lijf en de sensatie omarmen. 

Met mijn ogen gesloten in mijn eigen wereld zat ik zo een tijdje. Alles vervaagde om mij heen. De muziek en stemmen dwaalden naar de achtergrond. De weeën bleven intens, maar niet langer werd ik overvallen. Ik nam ze waar, ging er heen en bleef erbij. Er ontvouwde een kalmte in mij. Ik werd moe.

Onze vroedvrouw vroeg of ik misschien even op de bank wilde liggen. Ik verplaatste naar de bank. Op de bank terwijl ik probeerde te gaan liggen tussen weeën door braken mijn vliezen. Heel veel vruchtwater. Ik hoorde onze vroedvrouw naar doeken vragen waarop Jurrien antwoorden. Niet nodig, die bank maakt ons niks uit. Ik voelde een lach door mij heen gaan.

We konden lastig zien of er meconium in het vruchtwater zat. Het liggen voelde vreselijk. Ik wil terug naar de wc. Dit keer met een matje onder mijn billen om het vruchtwater te checken. Ook luisterden we naar haar hartje. Alles was goed. Op de wc keerde ik terug naar binnen. Ik was nog vermoeid, de weeën intens. Ik sloot mijn ogen. Ademde diep in een J naar mijn vagina, kindje en baarmoeder. ‘Adem naar de sensatie en blijf er bij.’ is wat ik in mijzelf zei. Even voelde ik de angst weg te vallen van de pijn. Een angst om mijn volledige bewustzijn te verliezen en flauw te vallen. Ik voelde dit, keek ernaar en zei tegen mezelf: ‘Liza je bent veilig, Liza vertrouw je lijf, kindje en de mensen om je heen.’ Met dit vertrouwen liet ik alles los en sloot mij van de wereld.

Ik was niet meer hier. Alles om mij heen verdween en ik nam enkel waar wat er in mijn lijf gebeurde. Ik zat stil en kalm op de wc. Ineens hoorde ik op de achtergrond Kristel (onze vroedvrouw) vragen aan Jurrien:

‘Zie jij of ze nog weeën heeft? Ze zegt het wel, maar ik kan niks meer zien’.

Er was een knop omgegaan in mij. Ik voelde een diepe rust in mijzelf om de weeën te ontvangen. Ik vroeg of de muziek uit kon. Lang heb ik zo in stilte gezeten. Mijn plek om te baren. In stilte met mijzelf. Afgesloten van alles en iedereen. De eerste keer vond ik ruimte om te rusten op de wc, de tweede keer om diep te verbinden met mezelf.

Lang heb ik gezeten op de wc. Om 23:30 wilde ik weten hoe het ervoor stond. Bij mijn eerste baring stagneerde mijn ontsluiting. Ik wilde weten of ik aan het openen was zoals ik nu baarde. 6 cm open. Ik liet los en kwam opnieuw in verbinding met mijn lijf. Mijn lijf wijst mij de weg.

In het begin van mijn baring ving ik de weeën lopend op. Ik verlangde naar verbinding met Jurrien en wilde dit samen doen. Ik hield zijn handen vast. Met alle kracht in mijn lijf leunde ik op hem terwijl de weeën door mij heen bewogen. Hij droeg mij letterlijk. Ik werd gedragen. Deze weeën met de zwaartekracht mee waren next level. De sensatie bleef toenemen.

Ineens voelde ik, ik wil nu terug in bad. Om 00:00 stappend in het bad kreeg ik meteen weer een wee. Ik lag nog niet fijn. De volgende wee lag ik erin en toen de wee kwam voelde ik dat er iets veranderde in mijn lijf. Ik voelde een druk. Dit is een perswee. In mijn hoofd ging de 6 cm van zojuist voorbij. Ben ik zo snel helemaal geopend? Ja. Ik voelde dit heel helder. Ze komt nu. Ook onze vroedvrouw en Jurrien zagen het.

Ik vertrouw mijn lijf volledig en volg haar. Ook onze vroedvrouw antwoordde dat ik helemaal geopend was. Toen ging het heel snel. Jurrien belde kraamzorg en maakte onze zoon snel wakker. Hij was niet wakker te krijgen. De perswee kwam en ik voelde ons kindje door mij heen komen. Het hoofdje stond al. Ik kon haar voelen. Hield mij in om haar niet in één perswee te lanceren.

Ik riep Jurrien: ‘Je moet nu komen anders mis je de geboorte van je eigen kind!’ 

De sensatie was zo intens dat ik niet voorover kon om haar aan te pakken. Jurrien, jij pakt haar aan. De volgende perswee werd haar hoofdje geboren en haar lijfje volgde. Ze werd meteen op mij gelegd, ze huilde luid en toen ze bij mij lag stond ook onze zoon in de deuropening. Hij veegde slaap uit zijn oogjes, kwam naar het bad en kroop tegen papa aan. ‘Mama, ik hoorde haar huilen. Ze is er echt’. Mijn kinderen kwamen samen bij mij. Ieder op hun eigen manier. Zij uit mijn buik, hij uit zijn bed.

We ‘wisten’ nog niet of er een zoon of dochter bij ons was gekomen. Mijn gevoel voelde heel helder. Onze dochter is gekomen, iets wat ik diep van binnen mijn hele zwangerschap wist. Ook onze zoon praatte altijd met 'ze' over haar. Ik keek tussen haar beentjes en alles werd bevestigd. Onze dochter is er.

Ik bleef maar roepen: ‘Het is mij gelukt. Ze is er! Het is mij gelukt. Ze is er!’ Wat er door mij heen stroomde kan ik met geen pen beschrijven. Dit moment was magisch. Onze dochter was nu echt bij ons gekomen en lag in mijn armen aan mijn borst.

In de zwangerschap leerden ze mij dat je al je ruimte mag innemen, tijd mag nemen, verzachten en loslaten. In haar geboortereis leerde ze mij te zijn met wat is en diep te verbinden met mijzelf.

Vertrouwen en overgave waren mijn kompas. 

Woorden van onze zoon: ‘Mama, de bevalling was zo gezellig. Gaan we dat nog een keer doen?!

Wil jij een ontspannen voorbereiding op jouw thuisbevallling?

Download hier jouw complete gids 'De checklist thuisbevalling' voor een ontspannen voorbereiding op jouw thuisbevalling. Omdat jij het meer dan waard bent om het jezelf comfortabel te maken, en vanuit rust en vertrouwen geboorte te geven.

---

Fotografie: Kirsten Mulder

*Om de privacy en veiligheid van mijn kinderen te beschermen, deel ik geen herkenbare foto's van hen in deze blog. Ik waardeer jullie begrip en respect voor deze beslissing.